۲۲ آوریل، روز جهانی زمین پاک است! زمینی عزیز، روینده و زندگی‌زا که هر روز به دست ما آلوده‌تر می‌شود!
وقتی صحبت از آلودگی زمین به دست انسان است، بیشتر ما به کارخانه‌های بزرگ، سوخت‌های فسیلی و عواملی از این دست فکر می‌کنیم. اما آیا می‌دانید که عادات ساده انسان، مثل عادت نوشیدن چای و قهوه می‌تواند به حال زمین، مضر باشد؟
میزان استفاده از لیوان‌های یک بار مصرف، هر روز در دنیا افزایش پیدا می‌کند. برای مثال در آمریکا، مصرف‌کنندگان، سالانه ۱۴۶ بیلیون لیوان یک بار مصرف قهوه را دور می‌ریزند! اما چه بر سر زباله این لیوان‌ها می‌آید؟ شاید بعضی بگویند که چرخه بازیافت زباله‌ها برای همین منظور اختراع شده است؛ اما خوب است بدانیم که یک لیوان کاغذی تنها دو تا سه بار قابل بازیافت است و پس از آن به یک زباله واقعی تبدیل می‌شود! در چنین شرایطی، چطور می‌توان کاری کرد که این حجم از زباله، باری بر دوش طبیعت نباشد؟ الکس هنیگ (Alex Henige) کسی بود که یک روز در حال رانندگی در یکی از بزرگراه‌های شهرش این سوال را از خود پرسید. او در حالی که فکر می‌کرد با زباله‌ها چه باید کرد، با خود گفت: «چه می‌شد اگر همه این زباله‌ها، گیاه بودند؟» و در جواب به این سوال، به تدبیری خلاقانه دست یافت!
او پروژه «اسراف نکن، بازیافت کن، بِکار» را طراحی کرد؛ و برای اولین بار فنجان‌هایی کاغذی را ابداع نمود که دانه گیاهان و درختان در آن‌ها تعبیه شده و بعد از مصرف، قابل کِشت هستند! بعد از این‌که شما نوشیدنی خود را تمام می‌کنید، لیوان کاغذی را داخل آب می‌گذارید تا کمی خیس بخورد و سپس آن را در خاک می‌کارید. بعد از چند هفته، دانه‌ها جوانه می‌زنند!
الکس امیدوار است با آسان کردن استفاده از این فنجان‌ها، حتی افراد تنبل را به همکاری ترغیب کند. او جعبه‌های مخصوصی را طراحی کرده که افراد پس از اتمام نوشیدنی خود، لیوان‌هایشان را در آن می‌اندازند. سپس یک فرد دیگر، این جعبه را که حاوی لیوان‌های خالی است، به منظور کاشت، به محل دیگری منتقل می‌کند. به این ترتیب حتی اگر افراد، انرژی و حوصله کاشت لیوان‌هایشان را نداشته باشند، کس دیگری این کار را برایشان انجام می‌دهد!
او می‌گوید هر لیوان، با دانه‌هایی که در خود دارد به مرور زمان و با رشد دانه‌ها می‌تواند یک تن از دی اکسید کربن موجود در جو را در طی یک سال کم کند. این در حالی است که لیوان‌های کاغذی، پس از دفن شدن، بعد از ۱۸۰ روز تقریباْ محو می‌شوند و به چرخه طبیعت بازمی‌گردند!
الکس می‌گوید که هدف او تغییر دیدگاه و نحوه تفکر مصرف‌کنندگان نسبت به موضوع «هدر دادن» است. او می‌خواهد مردم این‌گونه در مورد لیوانی که مصرف می‌کنند فکر کنند: «من این زباله را تولید کرده‌ام. اکنون این انتخاب را دارم که بروم و آن را بکارم!» تا به این ترتیب، از دل زباله، یک گیاه متولد شود!
او پروژه خود را از طریق کیک استارتر (Kickstarter) به عموم معرفی کرد. این وب‌سایت معروف، راه ارتباطی موثری میان افراد خلاق و سرمایه‌گذاران است. جایی که افراد خلاق، ایده‌های خود را به اشتراک می‌گذارند و مردم برای تحقق آن ایده، از آن‌ها پشتیبانی مالی می‌کنند! کاری که در ایران در سطحی محدودتر اما ارزشمند، توسط تارنمای مهربانه انجام می‌گیرد.
در سال ۲۰۱۴ ، ۳.۳ میلیون از مردم نزدیک به نیم بیلیون دلار به وب‌سایت کیک استارتر کمک مالی کردند تا پروژه‌های خلاقانه ۲۲۲۵۲ نفر را حمایت کنند!
الکس کمپین خود در کیک استارتر را با هدف جمع‌آوری ده هزار دلار شروع کرد و در حالی آن را به اتمام رسانید که مبلغ ۲۱۰۷۷ دلار از ۵۶۹ حامی مالی جمع‌آوری کرد؛ یعنی بیش از دو برابر مبلغی که انتظار داشت!
او قصد دارد که این مبلغ را برای توسعه نمونه تجاری این لیوان به‌کار گیرد تا از لحاظ قیمت با سایر لیوان‌های موجود در بازار، قابل رقابت شود. او می‌گوید دوست دارد سیستمی را طراحی کند که بتواند در سراسر جهان به کار رود.